Το πεινασμένο ζώο υπηρέτης της τροφής, 

με δηλητήριο ξεδιψά στο δρόμο της επιστροφής, 

στην ύλη εστιάζει η γενιά της διαστροφής, 

στόχος αυτοκαταστροφής,

διαδικασία αναστροφής, 

τη μάσκα φρέσκαρε οπαδέ της περιστροφής,

της αποστροφής...

Τυφλέ ακόλουθε κατηχείς υποτροπή, 

ονειρεύεσαι και πάλι ιερή ανακοπή, 

με γυαλιστερά στολίδια καμουφλάρεις τη ντροπή, 

άλλη μία διακοπή,

της ζωής περικοπή, 

αν την ύλη σου στερήσουν μένει μόνο μια οπή, 

ευγενική περιοπή,

σιωπή...

Τα ζώα δε μιλούν αλλά αναμασούν την ύλη, 

οι άνθρωποι δεν ανάβουν αλλά σβήνουν το καντήλι, 

φτύνουν το πετραχήλι,

ραμμένα άφωνα χείλη, 

το έχω ξαναπεί άλλο τα ζώα κι άλλο οι φίλοι, 

χορεύουν σέρνοντας στη λάσπη το μαντήλι, 

άναψα το φυτίλι,

διέσχισα την πύλη...

Ξεχύνομαι μπροστά και πάλι ευθεία, 

πράξη έχω κάνει νέα κοσμοθεωρία, 

χάραξα αρμονική ανεξάρτητη πορεία 

κι εξουδετερώνω κάθε δικαιολογία, 

ισοπεδώνω τη λατρεία,

τη νεκρόφιλη λαγνεία, 

τη μονογαμική κίβδυλη πορνεία, 

αποτελώ την απαρχή στη δική μου ιστορία,

τη μόνη μου οικογένεια του λώρου την κηδεία,

η ύπαρξή μου ύμνος στην ελευθερία,

στην ανθρώπινη ουσία,

μοναδική παρουσία..

Η απουσία του νου τους άφωνους χαρακτηρίζει,

την ομίχλη υποστηρίζει,

αμνησία τους χαρίζει,

πιόνια σε συστάδες του κοπαδιού το μετερίζι,

του φόβου καθοδηγητές το σύστημα ορίζει,

τα ψεύδη καθορίζει,

το ζώο δε μιλά αλλά μονάχα μουγκρίζει,

δυσωδία αναβλύζει,

δεν αναγνωρίζει,

η απειλή της τιμωρίας τη νάρκωση διαιωνίζει,

την αγάπη θρυμματίζει,

τη λογική τεμαχίζει,

σε φαύλους κύκλους την υποταγή εξευμενίζει!

ΔΙΗΝΕΚΗΣ 2016