Μία Πέμπτη το πρωί ξεκίνησα τις ρότες,
Συνεντεύξεις πληρωμένες από αστούς εργοδότες...
Πάω να συναντήσω κοπάδια από κοκότες,
Του συστήματος υγείας άβουλους θιασώτες...

Έφτασα στο αεροδρόμιο νωρίς τα χαράματα,
Η εικόνα που αντίκρυσα για γέλια και για κλάματα...
Σε ουρές οι νεκροζωντανοί κατάσταση γάμα τα,
Φρουροί ασφαλείας γονατισμένα μεροκάματα...

Βάλαν την αγέλη να κάνει ακτινογραφία,
Δήθεν και καλά για τη δική της προστασία...
Ένστολοι υποτελείς ελέγχουν τα στοιχεία,
Χαμογέλα ρε γελοίε άλλη μια φωτογραφία...

Για άλλη μια φορά δεν τους κάνω το χατήρι,
Τους πέταξα στα μούτρα το βρωμερό ποτήρι...
Σβήνω μία και για πάντα μιερό θυμιατήρι,
Τη γιορτή τους χαλάω αιώνιο πειραχτήρι...

Επιβιβάστηκα επιτέλους στο αεροπλάνο,
Μια βρώμα απέναντι με κοιτά με βλέμμα πλάνο...
Όπου και να είμαι τον ειρμό δεν τον χάνω,
Είμαι υπεραρκετός φτάνω και με το παραπάνω...

Πάνω από τα σύννεφα τον ουρανό διασχίζω,
Το σιχαμένο φαγητό στην υπηρέτρια χαρίζω...
Με απορία με κοιτά επειδή δε μουγκρίζω,
Χωρίς καν να προσπαθώ έτσι απλά ξεχωρίζω...

Μυώδης φλώρος δίπλα μου ξεστόμισε μισόλογα,
Των άφωνων στρατιώτης που ζει μέσα στα βρωμόλογα...
Πύραυλοι και βόμβες στηρίζουν κρατικά ομόλογα,
Των ζώων το σανό, ανύπαρκτα χαμόλογα...

Αβίαστα η φωνή μου τον έκανε κομμάτια,
Το απόλυτο κενό είχε βαθιά στα μάτια...
Πιστός μηδενιστής ονειρεύοταν παλάτια,
Τώρα τρέχει να κρυφτεί σε σκοτεινά δωμάτια...

Επιτέλους έφτασα στον τελικό προορισμό,
Η υποδοχή ύμνος στον αμερικανισμό...
Απαγορεύεται αυστηρά να επιδείξεις ανδρισμό,
Παρέλαση κτηνών με ρυθμικό βηματισμό!

ΔΙΗΝΕΚΗΣ 2016