Όλα τα κοινωνικοπολιτικά συστήματα έχουν ένα και μοναδικό λόγο ύπαρξης, τη δικαιολόγηση του αδικαιολόγητου! Και ποιό είναι το "αδικαιολόγητο"? Συμβαίνει καθημερινά εδώ και χιλιάδες χρόνια... το ότι κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται και τους ανήκουν πάρα πολλά ενώ άλλοι γεννιούνται όχι μόνο χωρίς να τους ανήκει τίποτα αλλά χρωστάνε κιόλας! Όλα τα συστήματα διακυβέρνησης, πολιτικής και μη, αποτελούν την αέναη προσπάθεια αυτών που γενννιούνται και τους ανήκουν πολλά να πείσουν τους άλλους που γεννιούνται και δεν τους ανήκει τίποτα ότι αυτό το φαινόμενο είναι δίκαιο...ότι είναι δίκαιο να γεννιούνται κάποιοι με προνόμια και άλλοι χωρίς... και κάθονται και φτιάχνουν "θεωρίες" που συντηρούν αυτή την κατάσταση... πολιτικά, θρησκευτικά, φιλοσοφικά, εθνικιστικά και πολιτιστικά/πολιτισμικά παραμύθια... αφού μέχρι και τα παραμύθια την ίδια προπαγάνδα πρεσβεύουν αφού μιλούν για "βασίλεια", "ηγέτες", "χαρισματικούς ανθρώπους", κλπ... Μην ξεχνάμε ότι οι πρώτοι νόμοι (Δράκοντας) αφορούσαν ένα και μόνο θέμα, την προστασία των "εχόντων"... Έτσι έχουμε φτάσει σε μια κατάσταση όπου υπάρχει τεράστια ποικιλία παραμυθιών (για όλα τα γούστα). Παρά τις "διαφορές" μεταξύ των παραμυθιών, όλα τα παραμύθια συμφωνούν ότι ο άνθρωπος οφείλει να "διαλέξει" ένα από αυτά και στο ότι η "χειρότερη" κατάληξη ενός ανθρώπου είναι να μην καταταγεί σε τουλάχιστον ένα παραμύθι... σιγά σιγά ο κόσμος μετατρέπεται μπροστά στα μάτια μου σε ένα τεράστιο νηπιαγωγείο όπου το ένα και μοναδικό μάθημα είναι η ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΥ μέσω της αέναης αναμάσησης παραμυθιών!!!

ΔΙΗΝΕΚΗΣ 2015