Από μια συζήτηση με ένα φίλο, τα πιο συνηθισμένα "προβλήματα" των σύγχρονων "επαναστατών" είναι:

1) παπαγαλίζουν ρητά άλλων, έχοντας χάσει την ικανότητα πραγματικής δημιουργίας
2) περιγράφουν λεπτομερώς το πόσο άσχημα είναι όλα συνεχώς
3) δεν έχουν καμία πραγματικά νέα πρόταση και απλά μιλούν για καλύτερη διαχείρηση
4) περιμένουν τον ερχομό κάποιου ηγέτη/σωτήρα να τους οδηγήσει (οι "επαναστάτες ακόλουθοι"), κάποιες φορές ως μέρος κάποιας "προφητείας"
5) η επανάσταση για την οποία μιλούν δεν είναι προσωπική (άρα και αήθης) αφού όλες τις σύγχρονες "επαναστατικές" προσεγγίσεις είναι συνδεδεμένες με την αυθεντία κάποιου άλλου (συνήθως από το παρελθόν)
6) θέλουν να επαναφέρουν καταστάσεις του παρελθόντος άρα είναι εξ’ ορισμού οπισθοδρομικοί
7) το όριο της επανάστασης είναι το προσωπικό ξεβόλεμα

8) όλοι είτε παλεύουν να αλλάξουν το σύστημα μέσα στο σύστημα ή παλεύουν εκτός συστήματος εναντίον στο σύστημα, άρα είναι εξ'ορισμού "συστημικοί"

Σε καμία περίπτωση η λίστα δεν είναι πλήρης, αλλά ο φίλος που συζητούσα θεώρησε ότι είναι καλή σαν αρχή συζήτησης και μου ζήτησε να την αναρτήσω...

ΔΙΗΝΕΚΗΣ 2015