Συνεχίζοντας την πορεία μου ανάμεσα στα ερείπια του παρελθόντος, συνάντησα πολλούς "μικρούς" που προσπαθούσαν να πείσουν απεγνωσμένα τους γύρω τους ότι είναι "μεγάλοι". "Μικροί" και "μεγάλοι" υπάρχουν μόνο στα μάτια αυτών που βλέπουν τον κόσμο με βάση τα μεγέθη (τόσο υλικά όσο και νοητικά/πνευματικά). Η "παγίδα του μεγέθους" είναι άλλωστε μία από τις απόλυτες ενδείξεις συμπλέγματος κατωτερότητας. Και αυτό μόνο ένα σκοπό έχει, την επικράτηση! Και όταν κάποιος επικρατεί, οι υπόλοιποι υποδουλώνονται (αν και ο μεγαλύτερος υπόδουλος είναι ο επικρατών αφού αυτός είναι υποδουλωμένος στην έννοια του μεγέθους)... Υπόδουλοι στη φαυλότητα του ανταγωνισμού και της κυριαρχίας, μουγκρίζουν ελπίζοντας ότι οι κραυγές τους είναι δυνατότερες από αυτές των άλλων και θα επικρατήσουν στη βάση της απλής υπεροχής ισχύος. Φοβισμένα άβουλα όντα χωρίς άποψη, ψελίζοντας μισόλογα, αναμασώντας κλισέ σαν παπαγάλοι, ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρουν την ταυτότητά τους, ανίκανοι να αρθρώσουν μία ολόκληρη πρόταση, μιλώντας σπασμωδικά χωρίς συνειρμό ή νόημα... Και όντας ανίκανοι να οργανώσουν δημιουργικά την οργή τους αρκούνται στο να μαλώνουν προσπαθώντας να αποδείξουν το ποιός είναι "ανώτερος", ποιός είναι αυτός στον οποίο μπροστά πρέπει να γονατίζουν οι υπόλοιποι. Στάθηκα μια στιγμή να ξαποστάσω και είπα:

 

"Κοιμάστε που κοιμάστε όρθιοι, τουλάχιστον μάθετε να ονειρεύεστε!!!"

ΔΙΗΝΕΚΗΣ 2015