Τα θηρία εκθειάζουν βολεμένοι ανθρωποκτόνοι,
Του κτήνους υποτελείς, πληρωμένοι δολοφόνοι,
Το μέλλον σου εξασφαλίζει συσσίτια και κουπόνι,
Τυχερέ συνεπιβάτη ειδικοί θεόσταλτοι στο τιμόνι,
Το διπλανό σου έμαθες να αγνοείς, όλοι μας μόνοι!

Στέκεσαι στα γόνατα, τα κατάφερες, έγινες πιόνι,
Απ’ το σωλήνα παρακολουθείς με δέος το σαλόνι,
Γρανάζια της μηχανής και νεκροζωντανοί μασόνοι,
Χωμάτινα κοπάδια, εξελιγμένοι κόκκοι από σκόνη,
Κρατάς χειροβομβίδα μα δε βρίσκεις την περόνη!

Ολόκληρη η ζωή σου μπροστά σε μια οθόνη,
Τρίχες απ’ όσια καμήλα, άλλη μία άγια ζώνη,
Ξύλα τίμια κρέμασαν στο λαιμό οι “ευζώνοι”,
Θεία ατσάλινα καρφιά γυαλισμένα στο ακόνι,
Κρίνο δε μύρισες αλλά... δηλητηριώδη ανεμώνη!

ΔΙΗΝΕΚΗΣ 2016

Η πρώτη λέξη που μαθαίνουν να λένε συνειδητά οι άνθρωποι στη νηπιακή ηλικία είναι η λέξη ΟΧΙ. Μία από τις πλέον απόλυτες ενδείξεις μη αντιστρέψιμης νοητικής υποδούλωσης είναι η γενικευμένη ανικανότητα έκφρασης άρνησης, η ανικανότητα έκφρασης του ΟΧΙ...

ΔΙΗΝΕΚΗΣ 2016

Από νωρίς το πρωί χτυπούν οι βοσκοί τις καμπάνες,
της όσιας Εβραίας τ' όνομα γιορτάζουνε στις στάνες,
τις πληγές τους εκθειάζουν οι ευσεβείς ζητιάνες,
το βράδυ στα πανηγύρια και κρασιά από νταμιτζάνες...

Άλλο ένα θαύμα αποκαλύπτουν οι πανάγιες σκαπάνες,
αφαίμαξη κοινωνιών με αυτοσκοπό τις ιερές δαπάνες,
το ψυχοκαθαρτικό προαπαιτεί μωρομάντηλα και πάνες,
διεστραμμένα παραμύθια με βασιλικές τρομοπαραμάνες...

Ο άνθρωπος πίσω του άφησε του μίσους τις δαγκάνες,
η αγάπη είναι πλήρως λογική δε χρειάζεται πλεκτάνες,
στο άκουσμα της ανθρώπινης φωνής δάκρυσαν Τιτάνες,
της σκέψης μου η διαύγεια γεννά ανεξίτηλους παιάνες!

ΔΙΗΝΕΚΗΣ 2016

Είναι μια η συμμορία και μία η χοάνη, 

επιμελώς γονατισμένοι βετεράνοι...

Πιστοί ιουδαίοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, 

ευσεβείς και ψυχοπλάνοι...

Τη νάρκωση διατηρούν του "καλού" πολισμάνοι, 

εντεταλμένοι τσαρλατάνοι...

Ποικίλες αποχρώσεις μα ένα το χαρμάνι, 

ακόλουθοι του άγιου τσοπάνη...

Θεσπέσια μελωδία ο ήχος από το τροκάνι, 

Έλληνες καταντήσατε ζητιάνοι...

Τη δυσωδία επικαλύπτουν με το ιερό λιβάνι, 

οι σύγχρονοι Σαρακατσάνοι...

Λατρεύουν της ομίχλης το βρωμερό ντουμάνι, 

της ντροπής το φιντάνι...

Προφητείες ανοίγουν δρόμο στο θεόσταλτο τσογλάνι, 

συστημικό τζιμάνι...

Τρομοπροσηλυτισμός με ανεξίτηλο μελάνι...
Όσιος ο ξεφτιλισμός, δημοσία η δαπάνη...
Άλλο ένα αυστηρά πειθαρχημένο καραβάνι...
Είναι διεξοδικά ακονισμένο το δρεπάνι...
Η πληγή προαπαιτεί προσευχή και βοτάνι...
Αγκάθια στόλισαν του τζόκερ το στεφάνι...

Εγώ φτύνω φωτιά κι αυτοί θείο πυροκλάνι, 

με το θάνατο γελώ, είμαι διαχρονικό αλάνι...
 

Σπέρνω ανεμοθύελλες στους ψεύδους το λιμάνι 

κι αναποδογυρίζω της κόλασης το καζάνι!

ΔΙΗΝΕΚΗΣ 2016